Publié dans la collection Messatges de l'Instiut d'Études Occitanes, ce recueil est une performence littéraire unique en son genre, une invitation poétique à déguster un peu chaque jour.

« ... pòdi parlar un pauc dels aicós de Sèrgi. M'i soi afeccionat. Ai descobert que d'unes semblan de provèrbis. D'autres son francament risolièrs. Mas subretot que Sèrgi mòstra una granda atencion a las bèstias e a las plantas ; als arbres e a tot çò que viu. Çò que per ieu ne fa lo prètz, al delà de la fòrma. Pas que per aquò val lo còp de lo legir.

Pensi qu'es fondamentalament amorós del monde e de las gents. Sos aicós son pas totes aimables. N'i tanben de plan tristes, pauc de francament desesperats, puslèu melancolics ». Sèrgi Labatut (estrach del prefaci).