Encontrats recentament, los escrits de Simone Weil, la filosòfa obrièra revoltada, donan una legitimitat a mon percors e a reflexions que pòrti dempuèi totjorn. Tant sus l'opression capitalista, sus la plaça de la femna coma sus la cultura occitana. 

Demest aquels escrits « L'inspiracion occitana o l'agonia d'una civilizacion » nos esclaira d'un punt de vist novèl sus çò qu'auriá poscut èsser aquela cultura se los catars avián pas èsser exterminats. 

Esperavan un dròlle per s'ocupar de las vinhas... Anne causís un autre camin : d'en primièr coma infirmièra, puèi partís jogar la comèdia endacòm mai, al teatre, plan segur ! 

D’experiéncias en formacions divèrsas al còr d'un grop puèi dins sa pròpia companhiá de teatre amb sa collèga, surfa sus las debutas del feminisme. S'agís d'inventar e de crear al país, e aquò es pas simple, va s'i  acarnassir. 

Del bilingüisme occitan/francés coma companhon ne fa una especificitat, una riquessa a travèrs las nombrosas creacions de sa companhiá. 

Dins aquel espetacle e mercés a sas experiéncias de vida, Anne Thouzellier sugerís  una reflexion sul patriarcat e los mecanismes de dominacion culturals. Cossí sas originas e los que l'an precedida, an noirit son agach sus l'universalitat. 

Cossí inventar son camin dins una societat que lo modèla patriarcal nos ajuda pas a existir coma femna, comediana, occitana ?  A travèrs dels nòstres eretatges culturals, itinerari partejat d'una luchaira tot terren. Amb l'esclairatge maliciós d'una filosòfa obrièra revoltada en país catars.