fabrica
Basa
: Tota la creacion occitana
fabrica
D’aprèp l’òbra de Molière – Monsieur de Pourceaugnac
Es una adaptacion occitana de la pèça de Molière. Dins l’escritura originala Monsur de Pourceaugnac, gentilòme lemosin, ven a París per esposar Julie, la filha d’un gentilòme parisenc. Aquel estima mièlhs un ric provincial au jove Erast que sa filha n’es amorosa. Julie e Erast, ajudats per la serventa, van engimbrar un estratagèma per desvalorar lo provincial e li far paur per lo menar a fugir. Per Molière, aquesta situacion es pretèxte a crear de scènas dramaticas e comicas per denonciar l’arrogància dels medecins, la coquinariá dels avocats mas tanben la pesantor piòta dels provinciaus e la vivacitat intelligenta de las gens de la capitala. Es una pèça escricha per far rire la cort e qu’utiliza las caricaturas e los arquetipes provincials.
L’adaptacion occitana cap vira la situacion. Sèm dins una vila miegjornala d’Occitània e Monsur de Pourceaugnac, ric gentilòme parisenc, arriba per esposar Julie. Aquesta inversion de las geografias pausa un bilingüisme occitan/francés portat pels personatges. Aquò valoriza la mesfisança e la crudelitat fàcia a l’estrangièr, meme se los rires e las trufadas son au servici de l’amor. Afortís la simplesa candida de Monsur de Pourceaugnac que Molière rendeva ridicul. Compausada a la lèsta, aquesta pèça es falsament didactica e dubrís una vejaïre mai complexa de la definicion dels personnatges. Lo rire demòra, es meme essenciau. Mas an aquel cabaret (comedia-balet comandada per Louis XIV) s’apond una dimension sociala e umana qu’interpèla nòstra societat d’uòi.
La creacion occitana es rica d’escrituras contemporanèas tant coma de produccions mai ancianas, sortidas de son patrimòni. Per tant, l’adaptacion en occitan de grands autors de l’escritura teatrala mondiala es mai rara. Es çò qu’avèm volgut abordar : tractar un « classic » e i far prèner los vestits de la lenga occitana. Un biais de far fin finala comun per lo teatre ont las companhiás o los meteires en scèna adaptan en totas las lengas Shakespeare, Llorca, Faulkner, Tchekhov…
La causida de montar un Molière es venguda naturalament, dau fach de las viradas en Lengadòc de l’ « Illustre Théâtre ». En mai d’aquò « Monsieur de Pourceaugnac » ten una sequéncia importanta ont un personatge parla l’occitan lengadocian. Èra temptant de trabalhar sus una matèria que portava ja una paraula occitana autentica.
“Monsieur de Pourceaugnac” es tanben una escritura dramaturgica que dona d’espaci au jòc e a la fantasia dels comedians. Escricha e repetida en tres setmanas, Molière pesquèt dins lo « fond de juòc e de repertòri » dels comedians de sa tropa per compausar çò que sonariam uòi un cabaret dramatisat. Avèm fach parrièr en espleitant dins la practica dau teatre occitan d’uòi los elements que permeton d’en esclairar la modernitat.
Ensins, jol pretèxt dau divertiment, aquesta pèça interròga tanben lo pes dels poders sus lo sen, lo rapòrt ParísProvíncia e l’agach sus l’estrangièr.
L’adaptacion occitan/francés e l’inversion geografica los reverta d’un biais espantant. Marceau Esquieu i contribuèt en portant una finesa a la definicion de cada protagonista d’aquela pèça. Fin finala, Monsur de Pourceaugnac anóncia una escritura mai trabalhada del Bourgeois gentilhomme. Porria ne’n permetre un estudi originau. De seguir ?
Contactez nous a propos de cette page
