Son los que fabrican la lutz que vivon dins l'escuritat. La luna esclaira la nuèit e la nuèit, fa nuèit. Pendent que lo solelh esclaira lo jorn, mas lo jorn, fa jorn.
Entre meravilhós e fantastic, amb facóndia, umor e filosòf, lo volubil contaire entraina son public dins un univèrs sens concession d'una cultura populara universala. Jos lo regard benvolent d'un papet escondut dins la luna...

– Lo meu pepin dins la luna. Lo jorn ont Dieu encontrèt mon Papet, la luna cambièt de cara. 

– L’aucèl gris. L'aucèl gris, color de cendre, s'envòla de la topina de sopa que la filha portèt a son paire. Puèi, cantèt : « Tira arriu arriu encara soi viu...»

– Miséria. A ! se i aviá d'unes pomièrs sus la luna. 

– Lo Boçut. Qui demanda la luna, aurà granda fortuna.  

Tot public a partir de 6 ans – Durada : 1h.
Possibilitat d'o far en passejada contada.