A contra-corrent dels vents dominants, la cultura occitana fa cada jorn de miracles. Es particularament lo cas dins la scèna musicala occitana novèla, en plena expansion dempuèi la debuta de las annadas 2000. Entre los faseires de miracles : Laurent Cavalié, cantaire, musician, salvaire-restaurator de memòria musicala collectiva. Mantunas casquetas per un personatge a despart. « I a una enòrma cultura jols nòstres pès » explicava Laurent Cavalié a un jornalista de Libé en 2014. Laurent Cavalié collècta son territòri, Aude, micro a la man, dempuèi d'annadas. Pacientament, fa sortir de tèrra l'incredibla bibliotèca dels cants, de las emocions, de las esteticas transmesa de generacion en generacion, de contunh recreada, salvada in extremis de la roïna definitiva. I posa l'inspiracion per crear un repertòri fòra dels corrents, universal, resolgudament popular. Aital se desvela sa practica musicala : faire viatjar la memòria de las femnas e dels òmes entre ièr e deman, dins una desmarcha generosa que torna plaçar l'artista dins son environa. Dins un espaci, mediterranèu. Dins una cultura, lengadociana. En 2006, lança lo grop Du Bartàs, per testimoniar d'aqueste Lengadòc multicultural ont s'entremesclan dempuèi totjorn l'Istòria granda e pichòta, lo mite e la realitat, l'aicí e l'endacòm mai. D'aquí endavant, lo quintet encadena las viradas, se fa conéisser a l'internacional e parlar del dins los mèdias nacionals. A la debuta de decembre sortirà son segond album sòlo, Mon Ombra e ieu, en soscripcion sul site del labèl Sirventés. Una aventura novèla, introspectiva mas traversada per aqueste ligam intim qu'entreten amb la cultura collectiva de tot un pòble. Coma una manièra de se sentir ligat a aquesta causa qu'infusa, sovent sens èsser nommada, tot a l'entorn d'el. Un gost, un païsatge, un son, e tantes materials que fan de las cançons de Laurent Cavalié çò que son : miraculosas.
