Silvia Chiarini es dempuèi 2016 Doctora en antropologia sociala e culturala (Universitat d'Ais-Masillia jos la direccion de Dionigi Albera).

Es l'autora d'una tesa sus «l'Antropologia d'una construcion identitària e territoriala». Darrièrament un projècte d'obratges nascut d'aquesta tesa de doctorat vei lo jorn, es acceptat per las Edicions de l'Ostal de las sciéncias e l'òme, Colleccion «Etnologia de la França» e sortira dins pauc de temps.

En 2013 se vei recompensar del Premi dels Joves Cercaires Alpins decernit per lo juri de la primièra Universitat de las Alps per son trabalh de recèrcas intitulat «L'Occitània al secors de las alpins: una cultura per revitalizar las «valadas occitanas italianas», menat dins l'encastre de sa tesa en cors.

En 2016 rediga un article dins lo libre «Etnologia Francesa: 12 figuras d'excepcions» que se sona «Ines: Pasionaria occitana». Dins aquel article Silvia Chiarini nos presenta una militanta que se distinguís entre d'autres, una vertadièra pasionaria occitana que dempuèi mai de 40 ans consacra sa vida a son ideal. La construccion de son exceptionnalitat se faiçona dins una articulacion complexa entre reconeissença e desnis, permanéncia e reviscòla e apareis coma un processus internacional e contextual que aquesta article se dona per objectiu d'analisar.